Jak wyluzować i cieszyć się życiem? | polskimi nićmi szyte #10

Wiecie, czasem spotykam się z takim rozkrzyczeniem po cichu. Takim lękiem w oczach i spiną z każdego powodu. Spina, kiedy spóźni się autobus i kiedy kolejka na poczcie jest za długa. Spina, kiedy coś nie dzieje się po naszej myśli. A czasem nastaje nie tylko spina, ale wręcz panika. Czasem też wyczuwam takie hm, “drobne napięcie” w powietrzu, kiedy w rozmowie wychodzi na jaw, że nie studiuję, za bardzo nie studiowałam i studiować nie zamierzam. Czasem zadają mi pytanie a co, jeśli…? Co, jeśli zmienisz zdanie? Co, jeśli nie uda Ci się kariera blogera albo przedsiębiorcy, albo po prostu będziesz musiała iść do pracy? Nie wszyscy mi to fundują, na szczęście, ale czasem jestem zasypywana ‑ powiedzmy sobie szczerze ‑ czarnymi scenariuszami.

A wiecie, co ja na to?
Gdybym cały czas zadręczała się tymi pytaniami i całą swoją energię poświęciła na zabezpieczanie się na konieczność posiadania planu B, to nigdy nie miałabym szansy zrealizować chociaż kawałka planu A.

To nie koniec świata!
Dokładnie tak. Często to sobie powtarzam. Nie dajmy się zwariować. W końcu w znacznej mierze to my jesteśmy odpowiedzialne za własne zdrowie psychiczne. I ten luz, ta chęć wyciszenia, to uświadomienie sobie, że te wszystkie problemy problemami nie są, że jakoś to będzie i że damy sobie radę czy to w przypadku długiej kolejki na poczcie, czy w  przypadku zmiany pracy, czy też konieczności poszerzenia kwalifikacji. DAMY SOBIE RADĘ!!! To jest klucz do satysfakcjonującego życia. To moja recepta.

To Ty jesteś swoją najlepszą kumpelą.
I nie chodzi mi tutaj o propagowanie myśli “polegaj tylko na sobie”, a raczej “ czuj się dobrze sama ze sobą, a dopiero potem szukaj akceptacji w oczach innych”. I umówmy się, nie jest to łatwe, gdy mamy wypaczony obraz piękna i kobiecości. Ale walczmy, dziewczyny. Walczmy o swój spokój ducha i patrzenie w lustro z uśmiechem i pogodą. Pielęgnujmy taką zdrową, wewnętrzną harmonię i spokój, życie w zgodzie ze sobą.
No, ale dosyć tych moich życiowych mądrości. #powiedziałacowiedziała
Jesteście ciekawe, jakie polskie perełki ostatnio wpadły w moje ręce?

Pierwszą absolutną petardą jest wełniany golf od Moniki Kamińskiej. Nie wiem jak to się dzieje, że ten sweter, mimo 100% wełny w składzie, spokojnie noszę na gołe ciało. Jest turbo przyjemny w dotyku i nosiłam go tej zimy bardzo często. Musicie się śpieszyć, bo jak widać, nie tylko ja zupełnie się w nich zakochałam i na stronie zostały już ostatnie sztuki.

Kolczyki od I coal you to zupełny klasyk. Czarne oczko na srebrnym sztyfcie. Dodatkowym smaczkiem dla wtajemniczonych jest fakt, że czarne oczko zostało wykonane z naszego, polskiego węgla wydobywanego na Śląsku.

Czerwoną kopertę od City Bag maltretowałam w ostatnim miesiącu wyjątkowo często. Stała się moim antidotum na panującą szarość i pluchę. Mimo, że na początku nie byłam do niej przekonana, bo taki kolor, bo duży kształt, to jednak po dłuższym czasie używania powiem jedno: uwielbiam! W ogóle dostrzegłam fenomen toreb noszonych przez ramię, bo gdy zimno, to miejsce dłoni jest w kieszeniach! A gdy zorientowałam się, że mieszczę do środka mojego laptopa, czerwona koperta dostała kolejne punkty extra! Wiem, że obecnie nie ma jej na stronie w tym kolorze, ale pytajcie i piszcie do pani Eweliny. Pracownia szyje krótkimi partiami, wielu kolorów nie ma dostępnych na stronie. Aha, i ważne info dla Warszawianek: City bag będzie dostępne na targach Slow Fashion już w ten weekend!

Także dziewczyny moje kochane, dajcie znać jak u Was jest z tym luzem i spokojem w życiu? Bardzo jestem ciekawa. I dajcie znać co Wam wpadło w oko. Jestem też ciekawa, czy macie u siebie w szafie takie torebki, które “robią” cały look?

Pozdrowienia
T.

fot. Ania Mioduszewska

| golf: Monika Kamińska | spódnica: Dot | torba: City Bag | buty: Saway | kolczyki: I Coal You |